Stadskanaal

Lieve Nanno,

Vorige week vrijdag nam je afscheid als voorzitter van ons bestuur, wie had gedacht dat dit een definitief afscheid zou worden.
Toen maandagochtend het telefoontje binnen kwam met de mededeling dat je was overleden, bleven we achter vol verdriet en ongeloof.
En gingen onze gedachten meteen uit naar jouw lieve vrouw Hennie, kinderen, kleinkinderen en familie.
De laatste dagen hebben we veel aan je gedacht, hoe je was, wie je was en wat jou typeerde als onze Nanno.
Maar wat typeerde jou nou?

Na een SP  weekend kregen wij op de terugweg in de auto een discussie over mensen complimenten maken.
Jij was heel stellig, ik geef geen complimenten en ik wil ze ook niet krijgen.
Die stelligheid vond ik best grappig. Deelde jij dan inderdaad nooit een compliment uit?
Zeker deed je dat wel, maar op z’n Nanno's.

Want tijdens een van onze Zoomvergaderingen rond de kerst, zei jij opeens, jongens ik haak af ben erg moe.
Tien minuten later ging bij ons thuis de bel, kerstman Nanno stond voor de deur met een mooi kerstpakket, verrassing zei je en wat een lol had je.
Het eerste kerstpakket ooit in de afdeling en iedereen vond het geweldig, zo gaf jij ons een compliment.
Of na een drukke periode een etentje organiseren en daarbij werden de partners ook niet vergeten.
Of een etentje organiseren en tot het eind niet zeggen waar het was, dan had je lol en wij natuurlijk ook.
Tijdens ons laatste etentje had je nog een bijzondere verrassing, je toverde een zilveren tomaat en een bos bloemen uit je hoge hoed en een mooier compliment kon je mij niet geven en is het nu tevens een mooi aandenken geworden.

Dit typeert jou Nanno, hardwerkend, een lach en een traan je hart op de juiste plaats en vol verrassingen en toch ook die complimenten.

Lieve kameraad, lieve Nanno,
We zullen je nooit vergeten, rustzacht lieve vriend.
Hennie, kinderen, kleinkinderen en familie heel veel sterkte.
 

Tekst Machteld Luijken  30-04-2022